De woning van mevrouw Knop is helemaal gelijkvloers en heeft twee slaapkamers, zodat haar kleinkinderen altijd kunnen blijven logeren. “Ik vind het geweldig als ze er zijn. Dan gaan we naar het theater. Of we spelen spelletjes en kijken een film.”
Verhuizen naar een seniorenwoning in Voorhout
“Hiervoor woonde ik ook in Voorhout, maar dan in de buurt van het Kievitspark. Daar heb ik altijd met mijn man en de vijf kinderen gewoond. Toen mijn man 10 jaar geleden overleed, werd het huis te groot voor mij alleen. Voor mij was dat het moment om te verhuizen naar een seniorenwoning”, vertelt mevrouw Knop. “Ik dacht: nu kan ik nog goed wennen aan een nieuwe omgeving en wat contacten leggen.”
"Het is hier een sociaal gebeuren. Dat voelt erg prettig!" - Jos Knop (78)
Uit eten
“Het is hier erg leuk geregeld. Elke dag kun je komen koffiedrinken en ‘s middags is er een maaltijd waar je naartoe kunt. Maar dat vind ik niet nodig hoor, ik kan nog best mijn eigen prakje klaarmaken. Het diner op dinsdagavond is voor mij wel vaste prik. Dat is speciaal voor de mensen die in de huisjes wonen en de mensen uit het dorp. Het is ontzettend leuk en iedereen geniet er elke week weer van. De tafels worden keurig gedekt en je bent echt ‘uit eten’.” Het menu van deze week? “Het was weer heerlijk”, vertelt mevrouw Knop enthousiast. “Champignonsoep vooraf. Daarna een kippenpootje met Bonne Femme, dat zijn gebakken aardappeltjes met groenten en spekjes. Daar dan nog een bakje salade bij, een toetje én een glas wijn. En dat alles voor 10 euro! Zo blijft het laagdrempelig voor iedereen. Geweldig toch?”
Sociale controle
“Hier in het gebouw let iedereen goed op elkaar. Als mijn gordijnen om 10 uur nog dicht zijn dan komt er echt wel iemand aanbellen om te kijken of alles goed is. Op de dinsdagavond zijn we ook met een vast clubje. Het valt op als iemand er een of twee keer niet is. Dan ga je toch even bellen om te vragen hoe het gaat en of je wat kunt doen.” “Als er wat is kan ik trouwens ook altijd even naar het hoofdgebouw bellen. En ik heb zo’n alarm. Dat kun je gewoon indrukken en dan komt er iemand. Ik heb het nog niet nodig gehad maar mettertijd zal dat vast wel gebeuren. Het is fijn dat het er is, je hebt zo toch een veilig gevoel.”
Fiets, auto en benen
Ondanks een zwakke rug gaat het nog erg goed met mevrouw Knop. Boodschappen doet ze zelf bij de Plus in het dorp. “Daar fiets ik gewoon naartoe, het is maar 1,2 kilometer. Ik heb een fiets met een lage instap, een auto en mijn benen. Daar doe ik het mee”, zegt ze lachend. “Die auto is handig. Daar rij ik af en toe ook mensen mee naar het ziekenhuis. Ik ben vrijwilliger bij BNS. Zo heb ik ook wat te doen. En het is voor die mensen afschuwelijk als ze lang op een taxi moeten wachten.”
Kaartclubje
“Er is veel te doen hier, dat is fijn. Zo zijn er ontspanningsmiddagen met sjoelen, Rummikub en Scrabble. Maar heb je geen zin, dan blijf je gewoon lekker thuis. Dat is het fijne aan BNS. Alles mag, niets hoeft. Nu heb ik nog niet zo’n behoefte aan de activiteiten, omdat ik buitenshuis ook nog een kaartclubje heb. En ik krijg geregeld bezoek van de mensen uit mijn oude straat. Langzaamaan verhuizen ze allemaal hier naartoe, omdat ze zien hoe leuk ik het hier heb.”