Zelf kiezen
“Heel plotseling overleed de buurvrouw”, vertelt Aliene. “Mijn moeder was hier erg onder de indruk van. Niet alleen vanwege hun goede band, maar ook door het besef dat dit blijkbaar zomaar kan gebeuren. Toen kort daarop de vader van mijn schoonzus een hersenbloeding kreeg en verlamd raakte, was voor haar de maat vol. Ze is nog heel vitaal, maar besefte zich dat dit haar ook kon overkomen. Daarom besloot ze een veilige seniorenwoning te zoeken, nu ze zelf nog kan kiezen.”
Emotioneel
Ook de zorg voor een koopwoning speelde mee in het besluit om te verhuizen. Aliene: “Mijn moeder had een groot vrijstaand huis. Het onderhoud daarvan en het verzorgen van de tuin werd haar te veel. Toch was de definitieve beslissing om te verhuizen lastig, want mijn vader heeft dat huis ooit zelf gebouwd. Er liggen veel herinneringen. Bovendien zou verhuizen ook betekenen dat ze spullen van mijn vader moest wegdoen. Dat maakt het natuurlijk emotioneel.”
Park in de buurt
“De nieuwe seniorenwoning voor mijn moeder moest aan een aantal eisen voldoen. Zo wilde ze graag een gelijkvloers appartement voor het geval ze ooit een rollator krijgt. Liever geen tuin, maar wel een balkonnetje. En ze houdt van groen, dus een park in de buurt was echt een must. Tot slot wilde ze graag in Veenendaal blijven. Daar heeft ze haar hele leven gewoond. Ikzelf en mijn broers vonden het daarnaast belangrijk dat er thuiszorg en eventueel maaltijden van ‘tafeltje dekje’ te regelen zouden zijn. Met dit wensenlijstje begon onze zoektocht.”
Online zoeken
“Het ging wonderbaarlijk snel”, vertelt Aliene. “Via een kennis hoorde ik over Woonz.nl, een website waar je kunt zoeken naar en reageren op seniorenwoningen in heel Nederland. Je kunt er zelf de zoekcriteria selecteren die je belangrijk vindt. Mijn moeder is 78 en niet zo heel snel met computers, dus ik heb geholpen. Ik belde alle bezichtigingen door naar mijn broers, zodat iedereen de gelegenheid had om mee te gaan. Na een aantal bezichtigingen vonden we bij een woningstichting een geschikt appartement. Ik had eigenlijk gedacht dat het veel langer zou duren, maar dat viel dus mee!”
"Er is zelfs een parkje bij haar woning, met een kinderboerderij erbij. Waar ze ook kijkt, ze kijkt uit op groen." - Aliene Walvius (50)
Alles op loopafstand
“Het appartement bevindt zich in een voormalige gezinsflat uit 1975, die helemaal is omgebouwd voor senioren. Zo is er een grote hal in het midden om elkaar te ontmoeten en hebben de appartementen een grote slaapkamer in plaats van twee kleinere. En alle bewoners zijn 55-plus”, vertelt Aliene. “Vlak voor de komst van mijn moeder heeft de woningstichting een nieuwe keuken geïnstalleerd. Zelf hebben wij nog een paar drempels verwijderd. Nu is het perfect voor mijn moeder! Ze kan alles op loopafstand bereiken. De winkels, maar ook de kerk. Erg belangrijk voor haar. Er is zelfs een parkje bij haar woning, met een kinderboerderij erbij. Waar ze ook kijkt, ze kijkt uit op groen.
Genieten
“Mijn moeder is gelukkig in haar nieuwe woning. Ze voelt zich veiliger en woont nog steeds in haar ‘oude’ wijk met haar vrienden en vriendinnen dichtbij. Dat geeft mij en mijn broers een fijn gevoel, die sociale controle. Dan weet je dat iedereen een beetje op elkaar let. Als het een keer wat minder gaat, dan verkommert ze niet. Overigens is mijn moeder nog bijzonder fit hoor,” zegt Aliene glimlachend. “Ondanks haar leeftijd doet ze nog twee keer per week aan atletiek en vrijwilligerswerk bij senioren met dementie. Soms moeten we familiebezoekjes echt inplannen, zó druk heeft ze het met haar vrienden en activiteiten! Ik ben blij dat het zo is gegaan voor mijn moeder. Het laatste restje van je leven wil je prettig doorbrengen. Mijn moeder kan nu genieten en dat verdient ze.”
Note: De moeder van Aliene is inmiddels overleden. Aliene wilde graag dat het interview, in nagedachtenis aan haar moeder, alsnog werd gepubliceerd. Delen van dit interview verschenen eerder in de Zorg&Zo special (ANBO) in de tijdschriften Libelle, Margriet en Story.