"Ze staan hier altijd klaar voor je."
Inmiddels is genieten van de groene omgeving van De Lichtenberg deel geworden van haar dagelijkse routine. “Vitamine B noem ik het. Vitamine Buitenlucht”, grapt ze. “Dat heb ik echt nodig. Daarom loop ik graag rond in de tuin en in het park, zo vaak als ik kan en als het weer het toelaat”. De woonkamer van mevrouw Huttinga kijkt uit op de tuin van de Lichtenberg en vanuit haar stoel kan zij genieten van de vogels in haar tuin.
Onverwachts verhuizen
“Het moment om te verhuizen naar dit zorgappartement kwam voor mij onverwacht. Hiervoor woonde ik in een eengezinswoning in Zeist, waar ik vijftig jaar heb gewoond. Nadat mijn man in 2005 was overleden, stond ik er alleen voor, maar gelukkig kon ik alles in mijn eentje. Toen ik vijf jaar geleden een ongelukje kreeg en ten val kwam, werd het plotseling duidelijk dat het huis waar ik zoveel jaren woonde, toch niet meer geschikt was. Met de hulp van mijn schoondochter en haar familie vond ik een gelijkvloerse woning die beter bij mij paste, zodoende kwam ik terecht in de Lichtenberg.”
"In het begin was het even wennen: het gebouw, de mensen, het personeel, de omgeving. Na vijftig jaar duurt het even voordat je gewend raakt aan zoveel nieuwe dingen." - Mevrouw Huttinga (92 jaar)
Even wennen
“Ik ben blij dat alles hier goed is geregeld. Er wordt goed voor mij gezorgd; dagelijks genoeg eten en verzorging en er wordt een keer per week netjes schoongemaakt in huis.” Persoonlijke aandacht van het personeel? “Dat heb ik niet nodig, ik kan prima voor mezelf zorgen. Als ik iets nodig heb, horen ze dat wel van mij. Soms heb ik trek in iets lekkers. Dan ga ik gewoon zelf naar de kleine supermarkt in het gebouw en neem ik wat lekkers mee. We zijn hier van alle gemakken voorzien.”
Sociaal verkeer
“Elke dag kan er tussen de middag warm gegeten worden in het restaurant. Dat is hét moment van de dag voor bewoners uit het hele gebouw om elkaar te ontmoeten. Zelf eet ik liever thuis, in m’n eentje. Af en toe ga ik naar het restaurant en maak ik een praatje met de andere bewoners, maar er zijn slechts een paar mensen met wie ik echt contact onderhoud hierzo. Voor de liefhebbers worden er allerlei activiteiten georganiseerd: bingo, zang, kaarten, voor ieder wat wils”.
Zelf houdt mevrouw Huttinga het meeste van breien en lezen. Op tafel ligt alvast een boek van Henny Thijssing klaar. “Waar ik echt blij mee ben, is hoe het personeel ons hier behandelt, vriendelijk en oprecht. Ze staan altijd klaar voor je.”
Vervoer
Ondanks haar verminderde mobiliteit gaat mevrouw Huttinga nog regelmatig de deur uit. “Het vervoer wordt hier voor me geregeld. Ik word opgehaald met het busje, ga dan op bezoek bij mijn zoon in Doorn en wordt aan het einde van de dag weer netjes thuis afgezet. Thuis krijg ik gelukkig ook nog genoeg bezoek. Elke zondag komt mijn schoonzoon met de kleinkinderen langs, ik ben dan zo blij om ze te zien.”